Ook dit jaar sluiten we aan bij het nieuwe jaarthema van de Protestantse kerk, ‘Als nieuw! Leven in het licht van Gods Koninkrijk’. Centraal staat hierbij hoe Jezus aarde en hemel in één adem noemt. Het Koninkrijk breekt nu al door, en tegelijk verwachten we het nog en bidden we om de komst ervan. In die dubbelheid en spanning leven we.
In de gelijkenis van de werkers in de wijngaard ( Matteüs 20 : 1-16) proeven we iets van de vreemdheid én van het bevrijdende van het Koninkrijk. Jezus zet alle menselijke verwachtingen op zijn kop. De arbeiders die pas laat op de dag begonnen, ontvangen net zoveel loon als de arbeiders die de hele dag gewerkt hebben. Hun loon is geen loon naar werken, maar genadeloon. Ondertussen klinkt in deze gelijkenis ook een uitnodiging: je kunt elk uur aanhaken bij het werk in de wijngaard. Als we ons richten op het hemelse licht dat nu al over onze werkelijkheid valt, scherpt dat het zicht op onze verantwoordelijkheid voor de medemens, voor de schepping, voor ons samenleven.
In een cirkel zijn blokken gelegd, als een klok. Op het zesde uur starten de eerste werkers: de blokken op het zesde uur zijn het laagst. Zo worden er in het verhaal totaal 5 tijdstippen genoemd die in de klok hun plek hebben. Bij elk tijdstip is de hoogte van de stapel blokken 1 blok hoger dan de vorige stapel blokken. De bloemen in de flesjes geven de hoogte van het loon aan; ongeacht de aanvangstijd van het werken zijn de verdiensten voor iedereen even hoog.